-son- Artık Susuş zamanı ...

[kelebek]

...doruklarda yaşanan dostluk tanımlarım var herkes gibi.../
ve gözyaşlarına sığmayan hüzün tanımlarım;
ayrılık tanımlarım.../
oturur ağlarım../
ne şehirlerarası bir otobüsün bilmem kaçıncı koltuğundaki sessiz çığlıklarım boşa gider eminim;
ne de hostesin verdiği peçeteler emer yüreğimdeki o çağlayan ıslaklığı...


bunu haketmedim,
can bunu haketmemişti...
kurallarını koymamıştık tamam kabul, oyuna başlarken; ama yenilmek yoktu; yenilmek ve gidişin yoktu hesapta...
yoktu işte ...


evdeyim...
hani şu çok iyi hissetmediğimde kendimi, yada hiç hissetmediğimde benden bişey, ışıkları kapatıp müzik açıp karanlığa uzanıp düşünürüm ya, tam da öyle yaptıklarım...
neyi düşünüyorum, hiçbirşeyi...
en çok ta bu acıtıyor ya beni...
uyurum belki, son haftaların en erken saatinde, saatler üçü vurmadan bile...

neyse.../

sustum tekrar...
susuşlarımdan anlayacaklar bekliyorum.. kelimelerimi tükettim,

artık susuş zamanı...


----------------------------------------------------------------------

herkes biraz aptaldır dost'un yanında...

herkes en alakasız/en umarsız/en caresiz/en korunaksız/en zayıf yanını gösterir dostuna...
onun yanında güç gösterisi yapmayı denemez bile...
dost,şefkat demek,sığınak demek,sakin liman demek,ağlayabilmek demek,ağlanabilecek omuz demek belkide...

ve ben...
gidecek kadar cesur olamadım hiç...
sen benim sığınağımsın; soyunma dolabısın ruhumun; gözyaşlarım, neşem, mutluluğum, devrik cümlelerimsin...

ki hala alnımda o sıcak elin ateşimi ölçen..

(gidemem,bunu kendime yapamam...)

O'na



Alıntıdır